《تاب》
اگر چون فرشتگان،
در آغوشم جای گیری ،
عطر نفس هایت ،
مرا
و جنگل را
شعله ور خواهد کرد .
و اگر
با سرانگشتان پینه بسته ام،
گیسوانت را شانه کنم ،
قلبم
و خاک باغچه ،
شخم خواهد خورد.
پس
از آنسوی رویاء
نگاهم را ،
چون قلاب به گردنت، میآویزم .
و در میانه بازوان هستی بخشت ،
بسمت دلکش آبگیر دو چشمت ،
خیالم را،
تاب میدهم .
ا.اخگر